تفصيل و جمع توجّه كند .
و كسى كه در نماز غايب از خلق نبوده و مسافر إلى اللَّه نشده ، براى او سلام حقيقت ندارد و جز لقلقهء لسان نيست . پس ، ادب قلبى سلام به ادب جميع صلوة است ، و اگر در اين نماز ، كه حقيقت معراج است ، عروجى حاصل نشده و از بيت نفس خارج نشده ، سلام او براى او نيست . و نيز در اين سفر اگر سلامت از تصرّفات شيطان و نفس امّاره بود ، و در تمام اين معراج حقيقى قلب را علتى نبود ، سلام او حقيقت دارد و الا لا سلام له . آرى ، سلام بر نبىّ ( ص ) بنابر اين ، سلام با حقيقت است ، زيرا كه او در اين سفر معراجى و در اين سير إلى اللَّه صعودا و نزولا متّصف به سلامت است و در تمام سير از تصرّفات غير حق عارى و برى است ، چنانچه اشاره به آن در سورهء مباركهء انّا انزلنا 97 : 1 نموديم .
فصل دوم عن مصباح الشّريعة . قال الصّادق عليه السّلام : معنى » السّلام « فى دبر كلّ صلوة ، الامان ، اى ، من ادّى امر اللَّه و سنّة نبيّه صلَّى اللَّه عليه و آله خاشعا منه قلبه ، فله الامان من بلاء الدّنيا و برائة من عذاب الآخرة . و » السّلام « اسم من اسماء اللَّه تعالى ، اودعه خلقه ليستعملوا معناه في المعاملات و الامانات و الاضافات و تصديق مصاحبتهم فيما بينهم و صحّة معاشرتهم . و اذا اردت ان تضع السّلام موضعه و تؤدّى معناه ، فاتّق اللَّه ، و ليسلم منك دينك و قلبك و عقلك ، و لا تدنّسها بظلمة المعاصى ، و لتسلم حفظتك ان لا تبرمهم [ اى ، لا تضجرهم ] و لا تملَّهم و توحشهم منك بسوء معاملتك معهم ، ثمّ صديقك ثمّ عدوّك ، فانّ من لم يسلم منه من هو الاقرب إليه ، فالابعد اولى . و من لا يضع » السّلام « مواضعه هذه ، فلا سلام و لا تسليم ( سلم - خ ) ، و كان كاذبا في سلامه و ان افشاه في الخلق . [1]

[1] - » معناى « سلام » در پايان نماز ، امان است ، يعنى ، هر كس امر خدا و سنّت پيامبرش را با خشوع قلب به