گروه بسيارى كشته شدند ، در اين هنگام مختار فرياد برآورد كه اى گروه ربيعه مگر با من بيعت نكرده‌ايد ؟ پس چرا بر من خروج كرده‌ايد ؟ افراد قبيله ربيعه گفتند مختار راست مىگويد ، ما با او بيعت كرده و پيمان بسته‌ايم ، و از جنگ كناره گرفتند و گفتند هيچ گروه را بر ضد ديگرى يارى نمىدهيم ، ولى قبايل ديگر پايدارى و جنگ كردند .
مردم كوفه گريختند حدود پانصد تن از ايشان كشته و دويست تن اسير شدند ، بزرگان كوفه به بصره گريختند و به مصعب بن زبير كه در آن شهر بود پيوستند .
به مختار خبر رسيد كه شبث بن ربعى و عمرو بن حجاج و محمد بن اشعث همراه عمر بن سعد و گروهى از اشراف كوفه راه بصره را گرفته‌اند ، مردى از خواص خود را كه معروف به ابو قلوص شبامى بود با گروهى اسب سوار به تعقيب ايشان فرستاد و او در منطقه مذار بايشان رسيد ، آنان ساعتى جنگ كردند و گريختند و عمر بن سعد اسير ابو قلوص شد و ديگران گريختند .
چون عمر بن سعد را پيش مختار آوردند ، گفت سپاس خدا را كه مرا بر تو مسلط فرمود و به خدا سوگند با ريختن خون تو دلهاى خاندان محمد ( ص ) را شاد خواهم كرد ، اى كيسان گردنش را بزن و او گردنش را زد ، مختار سرش را به مدينه براى محمد بن حنفيه فرستاد .
اعشى همدان كه از مردم كوفه بود اين ابيات را سرود : [ 379 ] « روزى را كه قبيله همدان با شمشيرهاى خود بر ما هجوم آوردند فراموش نمىكنم ، هرگز از باران سيراب نشوند .
بزرگان ما گروه گروه در محله هاى ايشان كشته شدند .
اى بسا جوانمرد دلير كه با شمشيرهاى ايشان نابود شدند و من شكايت اين مصيبتها را به خدا مىبرم ، مختار ما را در هر سرزمين مىكشد ، اى روزگار چه شگفتيها كه براى تو است » .
به مختار خبر رسيد كه شمر بن ذى الجوشن همراه گروهى از بنى عامر بن

379 - عبد الرحمن بن عبد الله ، معروف به اعشى همدان از شاعران نيمه دوم قرن اول هجرى و مقتول بدست حجاج بن يوسف در سال 83 هجرت ، ر . ك ، مقاله ونسنك در دائرة المعارف اسلام ترجمه عربى ج 2 ص 321 . م