5. پاره‌اى از استخوان‌ها مرتبط به اعضاى نيازمند به آويزگاه مى‌باشد، مانند: استخوان شبيه به لام (ل) [1] كه براى عضله حنجره و زبان و غير اين دو مى‌باشد.

تقسيم استخوان‌ها به مجوّف و مصمت‌

همه استخوان‌ها به منزلة تكيه گاه و برپا نگه دارنده بدن مى‌باشند، و هر استخوانى كه تنها به منظور تكيه گاه بودن‌ [2] و نگه دارنده‌ [3] در بدن قرار دارد و در حركت بخشى به اعضاى آن نقشى ايفا نمى‌كند، تو پر (مُصمَت) آفريده شده گرچه در آن بناچار روزنه و شكاف‌هايى وجود دارد، و هر استخوانى كه در حركت اعضاى بدن نيز (علاوه بر تكيه گاه) مؤثر باشد، تو خالى (مجّوف) بودن آن از وسعت زيادى برخوردار است و آن به صورت يك فضاى خالى در وسط استخوان قرار دارد تا نياز به جايگاه‌هاى غذا رسان پراكنده نباشد پس همين باعث سستى آن گردد، بلكه جرمش محكم و غذايش گرد آمده باشد و آن غذا، مخ پر شده در آن فضاى خالى است، بنا بر اين فايده زيادت وسعت فضاى خالى، سبكى بيشتر استخوان و فايده تك بودن آن محكم‌تر بودن جرم آن مى‌باشد تا در حركت‌هاى شديد شكسته نگردد و فايده وجود مخ در وسط آن غذا رسانى بدان مى‌باشد، چنان كه پيشتر آن را تشريح نموديم، و علاوه بر آن، رطوبت بخشى مدام به استخوان تا به سبب خشك زايىِ حركت، خرد نگردد، و (فايده ديگر) در حالى كه استخوانِ تو خالى (مجوف) است، پر (مصمت) بنمايد؛ پس هرگاه نياز به استحكام بيشترى باشد، فضاى خالى كمتر و هرگاه نياز به سبكى بيشترى باشد، فضاى خالى بيشتر.

[1] استخوان لامى، استخوان منفردى كه در خط ميانى گردن زير فك تحتانى و بالاى حنجره قرار دارد و با هيچ استخوان ديگر مفصل نمى‌شود به شكل ل مى‌باشد ... استخوان متحركى كه با حنجره هنگام بلع غذا به طرف بالا و پايين حركت مى‌كند اين استخوان يك قاعده استخوانى محكم براى زبان ايجاد مى‌كند. (گزيده از ضروريات آناتومى اسنل، ص 23)

[2] مانند: استخوان وتدى (قاعده در جمجمه).

[3] مانند استخوان جاندانه و كاسه سر.