گفتار ما [1] اگر آفتاب برايد، مقدم است. و گفتار ما كه‌ [2]- روز بود تالى است.

و اما اندر منفصل باشد كه يك مقدم را يك تالى بود، و باشد كه تاليها بسيار بود.

مثال اول آنست كه‌ [3] گوئى: يا اين شمار جفت بود، يا اين شمار طاق بود. نخستين مقدم است‌ [4]، و دوم تالى است. و اينجا جز يكى نبود.

و [5] مثال ديگر آنست- كه گوئى: آن شمار يا هم چند آن‌ [6] شمار بود، يا كم يا بيش‌ [7]، كه: اينجا يك مقدم را [8] دو تالى است، و باشد كه بيش از دو بود [9]، و باشد كه بيكرانه باشد. چنان كه گوئى هر شمارى يا دو بود [10]، يا سه، يا چهار. و اين را كرانه نيست پس:

[1] - ما كه- د.

[2] - بى: كه- ك- م.

[3] - كه چون- ه.

[4] - بى: است- م- ك.

[5] - بى: و- د.

[6] - بى: يا كب،- اين شمار يا الخ- ل- ه- ط- كب،- كه اين شمار يا الخ- د،- اين شمار يا مثل- ن.

[7] - است يا كمتر يا بيشتر- ن.

[8] - مقدم و- كب.

[9] - بى: بود- ك.

[10] - بى: «و باشد كه» تا «ياد و بود»- ل،- و باشد كه بيش از دو باشد كه بيكرانه بود چنانكه گوئى هر شمارى يا دو بود يا سه بود- ن.