و از شهرى ديگر [1]. و اين همه وصفهاء [2] عرضى‌اند.

پس پيدا شد كه‌ [3] چگونه بود نوعى كه جنس نشود، و اين را نوع انواع خوانند، يعنى نوع همه نوعها- كه زبر [4] وى‌اند. پس پديد آمد كه:

كلّى ذاتى: يا جنس بود، يا نوع بود [5]، يا فصل.

و اما كلى عرضى‌

يا تنها مر يك كلّى‌ [6] را بود، چنان كه خندناكى مردم را. و اين را خاصه‌ [7]- خوانند.

يا كلّيها بيش از يكى را بود، چنانكه جنبنده‌ [8] هم مردم را [9]- وهم چيزى‌ [10] ديگر را. و چون سياهى- هم‌ [11] زاغ را- و هم چيزى‌ [12] ديگر را

[1] - اندر شهرى الخ م- ك- ل،- از شهر ديگر- كب- آ،- از شهرى ديگر- ط،- اندر شهر ديگر بود- ه.

[2] - يفصها- آ.

[3] - آنكه- آ.

[4] - بى: كه- ق،- كه زير- د.

[5] - بى: بود- كب.

[6] - هر يك الخ- د- ل،- مر يكى- م- ك.

[7] - حواص- آ.

[8] - جنبيدن- د،- خنده- آ.

[9] - مردم را بود- م- ك- ط.

[10] - چيز- ل- كب.

[12] - چيز- ل- كب.

[11] - بى: هم- ل- ه،- هم نوع- م- ك- كب- ط.