طبع‌ [1] نفرت گيرد، و نخواهد [2]: پس حقّ و مشهور نيز مخيّل بود، و ليكن مخيّل‌ [3] صرف اين چنين بود.

پيدا كردن جايگاههاء [4] اين مقدمات‌

اولى- و محسوس- و تجربى- و متواتر [5] و آنچه قياس وى اندر طبع بود، مقدمه قياس برهانى بود. و فايده برهان يقين است، و پيدا كردن حق‌ [6].

مشهورات- و مسلمات، مقدمه قياس جدلى‌اند [7]، و شك نيست- كه اولى و [8] هر چه با وى شمرده آمد- اگر اندر [9] جدل بوند [10]، بهتر

[1] - بطبع- م- ك،- كسى را كه انگبين مخور كه صفرا برآورد هر چند دروغ بودن او را داند طبع- كب،- چنانكه با كسى كه عسل خورد گوئى: كه آنچه تو مى‌خورى صفرائيست كه بقى بيرون آمدن [كذ] هر چند آن كس داند كه اين سخن دروغ است بطبع- ن.

[2] - نخواهد كه بخورد- ن.

[3] - تخيل- ه،- بى: «و ليكن» تا «چنين بود»- ط- د.

[4] - جايگاه- ق- ه- آ،- جايگاهى- ن.

[5] - محسوسى الخ- خ ل،- محسوس و تجربتى الخ- خ كب،- محسوس و تجربى و متواترات- ك،- محسوسى و تجربى و متواترى- د.

[6] - پيدا شدن حق و- ن.

[7] - بوند- ن،- است- آ.

[8] - بى: و- ه،- اول و- آ.

[9] - آيد الخ- م- ك- ل- اند اگر در- ن.

[10] - بودند- كب- آ- باشد- ن.