و [1] كلى- آن بود كه بيك معنى بر چيزهاى بسيار- شايد كه افتد- برابر [2]، چنان كه گوئى‌ [3]: مردم، كه مردم بيك معنى بر [4] زيد افتد، و بر عمرو، و بر بكر. و [5] اگر چنان بود- كه بر يك چيز افتاده بود، تو [6] توهّم توانى كردن‌ [7]- كه او را بر چيزهاء بسيار افكنى،- كه بوهم‌ [8] توانى از آن معنى چيزهاء بسيار انديشيدن‌ [9]. چنان كه توانى انديشيدن افتابهاء بسيار، و ماهتابهاى‌ [10] بسيار.

و جزوى- آن بود كه بيك معنى نشايد- كه جز يك چيز را بود، [11] و نتوانى همان‌ [12] معنى ورا [13] بر چيزى‌ [14] ديگر افكندن چنان كه گوئى:

[1] - بى: و- ه- ط- آ.

[2] - بى: برابر- ن،- بى: كه- آ- ه- ط.

[3] - گوئى كه.

[4] - در- ه- ط.

[5] - افتد بر عمرو و- د،- افتد و بر بكر و- آ،- افتد و بر عمرو و بر بكر كه- ط.

[6] - بود و- م- ك- بى: تو- د،- باشد تو- ن.

[7] - كرد- كب.

[8] - افكنى كه توهم- ه- ط- ن،- افكنى چنانكه- خ ل- كب،- بى: «و تو تو هم» تا «افكنى كه»- ط- ه،- بجاى: «توانى كردن» تا «بوهم توانى»: دانى- آ،- بجاى «افكنى كه» «توانى افكند»- كب.

[9] - انديشيد- ط،- انديشند- آ.

[10] - ماههاى- كب- خ ل- د.

[11] - بى: را- ط،- چيز را افتد- كب.

[12] - كه بهمان- د.

[13] - وى را- ط- ه- كب- آ،- معنى را- ن- م- ك.

[14] - بى: ى- ه- ط- كب- آ.