طبيعت خوانند، كه طبيعت سبب نزديكتر بود [1]- كه از وى آيد جنبش و آرامش آن‌ [2] كه از خوديش آيد [3] بذات جنبش- و آرامش.

پس اگر بخواست بود، و- مختلف بود: يا نه از خوديش را [4] بود- باطلاق- و بذات، تا بيكسان‌ [5] بود، بلكه از خوديش بود [6]- و شرطى چون خواست، يا جز [7] خواست، آن را نفس خوانند.

و برابر هر جنبشى‌ [8] آرامشى است، كه چيزى كه شايد كه بجنبد اندر جاى يا كم يا كيف- [9] يا ديگر معنى، چون بجنبد [10]- و زمانى اندر آن معنى بود بر يك حال، او را آرميده‌ [11] خوانند.

پيدا كردن آن كه جنبش گرد از كدام باب بود

جنبش گرد- كه گرد [12] خود بود، از نهادى بنهادى بود [13]، نه از جاى‌ [14] بجائى، و باشد كه اندر جاى‌ [15] نبود، چنان كه آن‌ [16] جسم پيشين، كه چون بدانى كه جاى چه بود، دانى كه‌ [17] وى اندر جاى نبود، و اگر اندر جاى‌

[1] نزديك بود- آ،- نزديكتر شود- كب.

[2] بى: آن- آ.

[3] بايد- ن.

[4] بى: از- ن،- نه از خوديش را- ط،- يا نه از خوديش- ه،- نه از خوديش- د- ظ.

[5] با بيكسان- آ- ه،- تا يكسان- د.

[6] بى: بود- ن.

[7] بآخر- د- ن.

[8] جنبش- ه- جنبشى و- ن.

[9] يا كم و كيف- ط- د،- يا كيفيت و كم- ن،- يا كم يا كيفيت- ل.

[10] نجنبد- ق.

[14] نجنبد- ق.

[11] آراميده- م- ط.

[12] كرد از- م- كب.

[13] بود و- ه.

[15] بى: ى- ه.

[16] بى آن- د- ط- ن.

[17] بود و دانى كه- ن،- بود آنك- آ.