آيد در او صور معقولات بچيزى آيد كه وى عقلى» [1] باشد بفعل و صور معقولات «درو» [2] موجود باشد. و اين» [3] جوهريست كه «وى» [4] را عقل فعال خوانند و «وى» [5] در ذات خويش «عقلى است بفعل» [6] از همه «وجهى» [7] و در ذات «وى» [8] صور «معقولاتست بفعل و در نفس مردم صور معقولات از وى» [9] پديد آيد و هر چه معقول باشد بقوت «بدان» [10] معقول شود بفعل و بنور «وى» [11] كه بر عقل هيولانى تابد، عقل هيولانى از قوت بفعل آيد و «مثل» [12] اين عقل فعّال با معقولات و با «قوت» [13] عقل نظرى «مثل» [14]

[1] - ف: در حق معقولات بفعل باشد. پس نفس مردم چون از قوت بفعل آيد در حق صور معقولات بچيزى آيد كه وى عقلى- س آ: در حق صور معقولات بفعل باشد. پس نفس مردم چون از قوت بفعل آيد در حق معقولات بچيزى آيد كه وى عقل- ل م د ح: كه در حق معقولات بچيزى آيد كه وى عقل.

[2] - م د: در آن.

[3] - م د ف ح: آن.

[4] - ح س آ: او را- نسخ ديگر: آن.

[5] - ف م د ح: او.

[6] - ح م د: عقل بفعل است و- آ س: عقل است بفعل- ف: عقلى بفعلست.

[7] - س آ: وجه و.

[8] - م د ف ح: او.

[9] - ف: معقولات ازو.

[10] - م د ف ح: بدو.

[11] - م د ح ف: او- س آ: از وى.

[12] - ف م د ل ح: مثال.

[13] - م د ح: قوى.

[14] - م د ل ف ح: مثال.