دارد» [1]. پس چون اعتدال (نفس) [2] بغايتى رسد (كه) [3] باعتدال حقيقى نزديك (تر) [4] از آن «باشد، پس» [5] نفس انسانى بدان [مزاج‌] [6] پيوندد (و) [7] اگر چنان بودى كه در يك تن (اين) [8] هر سه نفس «بودى» [9] مفرد، «با هر دو نفس، پس» [10] بايستى كه در حيوان هم مزاج نبات «بودى و جسم نبات حاصل شدى» [11] و در تن مردم «هر دو مزاج بودى و همين هر دو جسم بودى و مزاج مردم نيز بودى و تن مردم» [12] و اين محال است، (و اللّه اعلم) [13].

[1] - ح م د: نبود.

[2] - ف افزوده.

[3] - ح س آ م د ل افزوده.

[4] - نسخ ديگر افزوده.

[5] - ف س: نباشد- ح م د ل: نبود پس- ظاهرا نبود يا نباشد درست است چنان كه در كتاب معاد مى‌گويد: «حتى تبلغ الغاية التي لا يمكن ان يكون اقرب منها الى التوسط».

رجوع شود بكتاب نجاة، ص 313.

[6] - م د ل س آ ح ندارد.

[7] - نسخ ديگر افزوده.

[8] - م د ل ح ف افزوده.

[9] - م ح ف: نبودى.

[10] - م د ح: يا دوازين سه- ف: يا دوازين هر سه مفرد- س آ ندارد.

[11] - آ س: بودى و جسم نبات حاصل شدى و هم مزاج حيوانى و جسم حيوان حاصل شدى- ف: حاصل شدى و هم جنس نبات و هم مزاج حيوان و هم جنس حيوان- ل م د ح:

حاصل شدى و هم جسم نبات و هم مزاج حيوان و هم جسم حيوان.

[12] - م د: هم چنين هر سه مزاج و هر سه جسم نباتى و حيوانى و انسانى بر سبيل انفراد بودى آ س: همين هر دو مزاج و هم اين هر دو جسم بودى و مزاج نبودى در تن مردم- ف ح: همچنان هر سه مزاج و هر سه جسم نباتى و حيوانى و انسانى بر سبيل انفراد

[13] - م د ح افزوده.