لا تُدْرِكُهُ الْأَبْصارُ پس ابتداى همه چيزها نقطه است و ابتداى كارها روح القدس است سلطنت نقطه بر موجودات معلوم و سلطنت نفس قدسى بر معقولات ظاهر چنانكه در قرآن خبر داده‌ وَ هُوَ الْقاهِرُ فَوْقَ عِبادِهِ‌ و اين معنى در وهم دور نمايد كه خيال در جهت و شكل مى‌افزايد اما در عقل نزديكتر از آنست كه خاطر را مجال تعين وضع باشد چنانكه گفت‌ وَ نَحْنُ أَقْرَبُ إِلَيْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَرِيدِ و گفت‌ وَ هُوَ مَعَكُمْ أَيْنَ ما كُنْتُمْ‌ همه چيزها محتاج فيض قدسيند و او از همه فارغ نه به ارواح تعلق و نه باجسام مشغول چنانكه گفت «لى مع اللّه وقت لا يسعنى فيه ملك مقرب و لا نبى مرسل» و چون دانسته شد كه نبوت فيض نفس قدسى است ببايد دانست كه حقيقت قرآن كلام ايزد است و لفظ كتاب قول نبوتست كه قول بى‌صورت و حرف بى‌كلام نتواند بود و اين هر دو را حلق و لب و دندان و شش و امعاء و مخارج حروف دربايد و اين جمله در جسم بود و جوهر شريفتر از جسم و آن حقيقت اول جوهر نيست و نفس جسمى از او بطريق اولى پس كلام او قول نبوده چه انسان كه مركب است والت و قول دارد و نطق او نه حرف و نه صوت است ببايد دانست كه اثبات قول در آن جانب محال بود پس كلام ايزدى كشف معنى است كه روح القدس كند بوسيلت عقل كل بر روح نبى پس آنچه نطق نبى است همه عين كلام گردد و حكم او بخود باطل شود نام قدسى بر وى افتد نطق او قرآن بود آنچه گويد نه از سر