او گفت:من چه بگويم؟به خدا قسم در ميان شما كسى از من به اشعار عرب آشناتر نيست،هيچ كس از شما به پايهء من در احاطه به فنون شعر از رجز و قصيده و اقسام سخن نمى‌رسد،به خدا قسم سخن محمد صلى اللّه عليه و آله و سلم شبيه هيچ كدام از آنها نيست.به خدا قسم سخن او داراى حلاوت و شيرينى خاصى است،از هر سخنى برتر است، و بالاتر از آن سخنى نيست.
ابو جهل اصرار ورزيد و نظر خواست و گفت هرگز قريش دست از تو بر نمى‌دارد مگر اين كه دربارهء قرآن محمد صلى اللّه عليه و آله و سلم نظر داده و دربارهء آن داورى نماى.او مهلت خواست و مدتى در اين موضوع فكر كرد،در نتيجه فكر او به اينجا رسيد كه بگويد:قرآن محمد صلى اللّه عليه و آله و سلم جادويى است كه از ساحران رسيده است.[1]
(1)-و نيز از او نقل شده:هنگامى كه پيامبر برخى از سوره‌هاى قرآن را براى او خواند،او به انجمن قريش رفت و چنيني اظهار نظر كرد: به خدا قسم از محمد صلى اللّه عليه و آله و سلم سخنى شنيدم،كه به كلام انس و جن شباهت ندارد،سخن او برترى و زيبايى خاصى دارد،شاخسار آن پر ميوه،و ريشه‌هاى آن پر آب و پر بركت است،سخنى برجسته كه هيچ سخنى از آن برجسته‌تر نيست،و بالاتر از آن است كه بتوان با آن به معارضه پرداخت.[2]