(1)-درست است كه پيامبر اسلام غير از قرآن معجزه‌هاى ديگرى مانند شق القمر،تسبيح گفتن سنگريزه و...داشت ولى با عظمت‌ترين معجزه و برنده‌تريين و استوارترين برهان نبوت او،قرآن است.
زيرا عرب‌هاى دور از دانش آن زمان كه نوعا از علوم طبيعى و اسرار آفرينش اطلاعاتى نداشتند چه بسا در ساير معجزات او تشكيك و ترديد مى‌نمودند،و آنها را به يك سلسله علل مرموز علمى نسبت مى‌دادند كه ساده‌ترين آنها براى تفسير و توجيه اين گونه معجزات، همان سحر و جادو بود.
ولى آنان هرگز در بلاغت خارق العاده قرآن تشكيك و ترديد نكردند زيرا،به فنون و شعب بلاغت احاطهء كامل داشتند و از رموز و اسرار آن كاملا آگاه بودند.
(2)-وانگهى آن دسته از معجزات،از نظر زمان و مكان كاملا محدود بود،و امكان بقا نداشت،چه بسا پس از گذشت زمانى در رديف حكايات و داستان‌ها در مى‌آمد كه معمولا پيشينيان براى آيندگان نقل مى‌نمايند،و به اين ترتيب راه ترديد و تشكيك در صحت آنها بازمى‌گشت،ولى قرآن معجزه‌اى فناناپذير است كه به صورت يك معجزهء جاويدان تا پايان جهان باقى خواهد بود و در هر عصرى همراه با زمان پيش مى‌رود.
ما در آينده براى معجزات ديگر پيامبر اسلام صلى اللّه عليه و آله و سلم فصلى باز خواهيم كرد و به خرده‌گيرى‌هاى برخى از نويسندگان كه وجود چنين‌