نام کتاب : مرزهاى اعجاز (فارسي) نویسنده : خوئی، سيد ابوالقاسم جلد : 1 صفحه : 179
آن گمراه نمىشود در حالى كه در جمله ساختگى او اثرى از اين تصريح نيست.
(1)-او تصور كرده كه جمله:«ما را به راه ايمان هدايت فرما»نه تنها مىتواند
جايگزين آيه«ما را به راه راست هدايت فرما»بشود بلكه ما را از بقيه سوره
يعنى { صِراط الّذِين أنْعمْت عليْهِمْ غيْرِ الْمغْضُوبِ عليْهِمْ و لا الضّالِّين } «به
راه كسانى كه به آنها انعام كردى نه به راه آنهايى كه مورد غضب تو واقع
شدهاند و نه گمراهان»بىنياز مىسازد ولى اين انديشه حاكى از عجز و
ناتوانى او از درك اهداف سوره است،زيرا بقيهء سوره كه او خود را از آنها
بىنياز دانسته است دلالت مىكند كه در زندگى بشر دو راه وجود دارد:
1.راه مستقيم و راستى كه پويندگان آن كسانى هستند كه مورد انعام خدا قرار گرفتهاند و آنان عبارتند از پيامبران،شهدا،صديقان، صالحان.
2.راههاى كج و غير مستقيمى كه مربوط به دو گروه است: يكى دستهء معاند و
لجوج كه مورد خشم و غضب الهى قرار گرفتهاند و ديگرى افراد گمراه كه بر اثر
جهالت و نادانى و تقصير در جستجوى حقيقت يا تقليد كوركورانه از روش پدران و
نياكان از صراط مستقيم منحرف شدهاند.
(2)-كسى كه اين آيه را با تدبر و دقت مىخواند در خود احساس
نام کتاب : مرزهاى اعجاز (فارسي) نویسنده : خوئی، سيد ابوالقاسم جلد : 1 صفحه : 179