نام کتاب : مرزهاى اعجاز (فارسي) نویسنده : خوئی، سيد ابوالقاسم جلد : 1 صفحه : 135
موضوع كروى بودن زمين است چنان كه مىفرمايد: { و أوْرثْنا الْقوْم الّذِين كانُوا يُسْتضْعفُون مشارِق الْأرْضِ و مغارِبها } .[1]
«آن گروهى كه ذليل و خوار شمرده مىشدند را وارث مشرقها و مغربهاى زمين قرار داديم». { ربُّ السّماواتِ و الْأرْضِ و ما بيْنهُما و ربُّ الْمشارِقِ } .[2]
«خداى آسمانها و زمين و آنچه در ميان آنها است و خداى مشرقها». { فلا أُقْسِمُ بِربِّ الْمشارِقِ و الْمغارِبِ إِنّا لقادِرُون } .[3]
«به خداى مشرقها و مغربها سوگند ما قادريم».
(1)-اين آيات همگى حاكى از تعدد مشرقها و مغربها و نقطهء طلوع و غروب
آفتاب است،كه لازمهء آن كرويت زمين است،زيرا در صورت كروى بودن زمين،طلوع
خورشيد بر هر جزئى از اجزاء آن ملازم با غروب آن از جزء دگر است و تعدد
مشرق و مغرب خورشيد بدون تكلف حاكى از بر كروى بودن زمين مىباشد.