زيانى در دعا نيست‌

امام صادق عليه السلام از پدرانش نقل مى‌كند كه امام على عليه السلام فرمود:

«أربعة للمرء لا عليه- أي‌أنّ اموراً أربعة هي لمصلحة الإنسان وليس في مضرّته-: الإيمان والشكر

، فإنّ اللَّه تعالى يقول:

(مَا يَفْعَلُ اللَّهُ بِعَذَابِكُمْ إِن شَكَرْتُمْ وَآمَنْتُمْ)،

والاستغفار فإنّه قال:

(وَمَا كَانَ اللَّهُ لِيُعَذِّبَهُمْ وَأَنْتَ فِيهِمْ وَمَا كَانَ اللَّهُ مُعَذِّبَهُمْ وَهُمْ يَسْتَغْفِرُونَ)

، والدعاء فإنّه قال تعالى:

(قُلْ مَا يَعْبَؤُا بِكُمْ رَبِّي لَوْلَا دُعَاؤُكُمْ)».

(بحار الانوار

،

ج 93

،

ص 291)

«چهار چيز براى انسان هست كه بر ضدّ او نيست (چهار چيز هست كه براى مصلحت انسان است و به ضرر او نيست): ايمان، شكر، استغفار و دعا، زيرا خدا مى‌فرمايد: «اگر شما شكر كنيد و ايمان آوريد خدا چه غرضى دارد كه عذابتان كند.».

خداوند نيازى به عذاب شما ندارد شما خود عذاب را به خود جلب مى‌كنيد، پس اگر شكر گزار باشيد و ايمان آوريد خدا عذابتان نمى‌كند...

و استغفار، زيرا مى‌فرمايد: «خداوند آنها را در حاليكه تو در ميان ايشان هستى و آنان آمرزش بطلبند، عذاب نمى‌كند.»

عذاب فقط وقتى بر انسان نازل مى‌شود كه او مرتكب عصيان و گناه گردد و استغفار نكند.

و دعا، زيرا مى‌فرمايد: «بگو خداوند من، اگر دعاى شما نبود، به شما اعتنا نمى‌كرد.»

پس شكر، ايمان، استغفار و دعا، چهار امرى هستند كه مصلحتهاى انسان را تثبيت مى‌كنند و به هيچ حال، ضدّ مصالح او نيستند.

(بحار الانوار

،

ج 93

،

ص 291)