دعا، تأمين و رفاه‌

روايت كرده‌اند كه پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله به گروهى از مسلمانان خطاب فرمود كه:

«ألا أدلّكم على سلاح ينجيكم من عدوّكم ويدرّ رزقكم؟ قالوا: نعم. قال:

تدعون بالليل والنهار

، فإنّ سلاح المؤمن الدعاء.»

(بحار الانوار

،

ج 93

،

ص 291)

«آيا شما را به سلاحى كه از دشمن نجاتتان دهد و روزيتان را سرازير كند راهنمايى نكنم؟ گفتند: چرا! گفت: شب و روز دعا كنيد، زيرا سلاح مؤمن دعاست.»

امنيّت و آسايش مهمترين جنبه‌هايى هستند كه انسان مى‌خواهد در زندگيش متحقّق كند. امنيّت فقط از طريق رهايى از دشمنان و شرّ آنان تحقّق مى‌پذيرد و نيز انسان آسايش را فقط زمانى در بر مى‌گيرد كه خداوند روزى فراوان به او عنايت فرمايد. دعا- آنچنانكه در حديث آمد- سلاح انسان مؤمن است در مقابل دشمنانش، و وسيله آمدن روزى فراوان است.

پيامبر در حديثى مى‌فرمايد:

«هر بنده‌اى كه در بيابانى راه رود و دست به ذكر و دعا بگشايد، خداوند آن بيابان را با حسنات پر مى‌كند خواه آن بيابان بزرگ باشد خواه كوچك.»

(بحار الانوار

،

ج 93

،

ص 292)

وقتى مؤمن وارد بيابانى شود و خدا را ذكر كند و او را بخواند، حسنات و بركات، بيابان را خواه بزرگ باشد خواه كوچك، پر مى‌كنند. بنابر اين از صفات‌