مى‌دهد و بدون آنكه بگذارد بر منبع ثابتى براى روزى تكيه كند به او روزى مى‌دهد تا دستش پيوسته به دعا بلند باشد، خداوند از راه دعا اورا روزى مى‌دهد و پاداشى عظيم به او عنايت مى‌كند.

بهترين سخن دعاست‌

«مردى شامى از امام على عليه السلام پرسيد: كدام سخن بنزد خداوند بهتر و برتر است؟

امام پاسخ داد:

ذكر بسيار، تضرّع به خدا و دعا.»

(بحار الانوار

،

ج 93

،

ص 159)

پس خدا دعا را دوست دارد و دعا بهترين چيزى است كه انسان بدان لب باز مى‌كند.

در احاديث آمده است كه خداوند به حضرت موسى عليه السلام وحى كرد:

«يا موسى‌

، ادعني لملح طعامك»

. «اى موسى براى نمك خوراكت، دعا كن.»

زيرا اين نوعى از تضرّع در پيشگاه خداست، نوعى از ارتباط و اتّصال ميان بنده و خداوند است و خدا اين پيوند و ارتباط را دوست دارد و پيداست كه وقتى خدا كسى را دوست بدارد دعايش را مستجاب مى‌كند و به او پاداشى عظيم مى‌دهد، در تفسير اين آيه:

(إِنَّ إِبْراهِيمَ لأَوّاهٌ حَلِيمٌ)،

عن أبي جعفر عليه السلام: الأوّاه: المتضرّع إلى اللَّه في صلاته‌

، وإذا خلا في قفرة من الأرض وفي الخلوات».

(بحار الانوار

،

ج 93

،

ص 290)

«

ابراهيم «أوّاه» و بردبار بود.

امام باقر عليه السلام گفته است: