1- ستايش و دعا

اللّهُمَّ إِنِّي أَفْتَتِحُ الثَّناءَ بِحَمْدِكَ وَأَنْتَ مُسَدِّدٌ لِلصَّوابِ بِمَنِّكَ، وَأَيْقَنْتُ أَنَّكَ أَنْتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ فِي مَوْضِعِ العَفْوِ وَالرَّحْمَةِ، وَأَشَدُّ المُعاقِبِينَ فِي مَوْضِعِ النَّكالِ وَالنَّقِمَةِ، وَأَعْظَمُ المُتَجَبِّرِينَ فِي مَوْضِعِ الكِبْرِياءِ وَالعَظَمَةِ. اللّهُمَّ أَذِنْتَ لِي فِي دُعائِكَ وَمَسْأَلَتِكَ، فَاسْمَعْ يا سَمِيعُ مِدْحَتِي، وَأَجِبْ يا رَحِيمُ دَعْوَتِي، وَأَقِلْ يا غَفُورُ عَثْرَتِي، فَكَمْ يا إِلهِي مِنْ كُرْبَةٍ قَدْ فَرَّجْتَها، وَهُمُومٍ قَدْ كَشَفْتَها، وَعَثْرَةٍ قَدْ أَقَلْتَها، وَرَحْمَةٍ قَدْ نَشَرْتَها، وَحَلْقَةِ بَلاءٍ قَدْ فَكَكْتَها؟

«خدايا ثنا را با ستايش تو آغاز مى‌كنم و تو به مَنَّ خود راهنما به راه درست هستى و يقين كرده‌ام كه در جايگاه گذشت و بخشايش بخشاينده‌ترين بخشايندگانى و در مقام عقاب و انتقام سختگيرترين عقاب كنندگانى و در جايگاه كبريا و عظمت بزرگترين جبّارانى. خدايا اذن دعا و مسئلتم دادى پس اى شنوا بشنو ستايش مرا و اى بخشاينده بر آور خواهش مرا و اى درگذرنده در گذر از لغزشم و آن را به حساب نياور، اى معبود من چه اندوهها كه بر طرف كردى و چه غمها كه برگرفتى و چه لغزشها كه از آن در گذشتى و چه رحمتها كه گستردى و چه حلقه‌هاى بلا كه گشادى..».

خدايا ثنا را با ستايش تو آغاز مى‌كنم و تو به منّ خود راهنما به راه‌