مى‌گيرد، جنبه‌هاى اخلاقى مبالغه‌آميز است. برخى از زنان براى پيوستن به مجموعه زنان كه در يك محل كار مى‌كنند و مديريت آن با يكى از برادران مؤمن است، آمادگى نشان نمى‌دهند و اين كار را بر خود سخت مى‌گيرند، با اين گمان كه اين امر شخصيّت آنان را از بين مى‌برد، در حالى كه كار با برادران مؤمن شخصيّت آنها را استحكام و رشد مى‌بخشد.

اضافه براين طبيعت كارهاى مكتبى چنين است كه وظايف تقسيم شود و انسانهاى مؤمن اعمّ از زن و مرد در پوشش آن كار كنند و نيز طبيعت كار اقتضا مى‌كند كه با متصدّى امور در كارها مشاركت داشته باشند.

4- نشناختن شيوه‌هاى مناسب كار

زنان شيوه‌هاى مناسب كار را نمى‌شناسند، برخى گمان مى‌كنند كه درها بر روى آنان بسته است و طبيعى است كه جامعه نيز تلاش مى‌كند تا اين درها را بر روى زنان ببندد، زيرا جامعه ما هنوز از عقب ماندگى بسيار زياد رنج مى‌برد. و آنچه كه مزيد بر علّت مى‌شود اين است كه زن مى‌هراسد و گشودن اين درها و ورود به زمينه‌هاى پنهان وراى آن را بر خود سخت مى‌داند.

همچنين بسيارى از اعمال نياز به اراده، انگيزه و شجاعت دارد تا انسان بتواند آنها را انجام دهد و درهاى بسته آنها را بگشايد، ولى- متأسّفانه- ما آن كارها را آغاز نمى‌كنيم به اين دليل كه ديگران نيز بدانها اقدام نكرده‌اند.

و اگر از باب جدل بپذيريم كه زن نمى‌تواند زمينه‌هاى بسته پيش روى خود را بگشايد- حداقل- مى‌تواند به طور مؤثّر در زمينه هايى كه پيش روى او باز است، كار كند. مانند نويسندگى، ترجمه كتابهاى مفيد