زينب عليها السلام و زنان ديگرى هستند كه به طور مستقيم در كارهاى مكتبى و فعاليّتهاى آزاديخواهانه شركت جسته‌اند و شاهد بوده‌اند كه اسلام از زن براى مشاركت در به دوش كشيدن مسؤوليّتهاى اجتماعى و پرورشى دفاع مى‌كند.

در دوران معاصر نيز گهگاه مى‌بينيم كه زن كارهاى بسيار بزرگى را انجام داده است و نمونه آشكار آن، انقلاب (دهه) بيستم در عراق بود كه زنان در آن مشاركت فعالى داشتند و يا جنبش تنباكو در ايران، كه به روايت تاريخ زنان اين انقلاب را ايجاد كردند و نيز نخستين تظاهرات بر ضد ناصرالدين شاه در تهران از سوى زنان بود.

امّا در دوره‌هاى عقب ماندگى كه هيچ جنبش و قيامى نبوده است جامعه به زن القاء مى‌كرد كه فقط بايد در خانه بنشيند (و در هيچ كارى دخالت نكند).

شكّى نيست كه مشكلات زيادى در برابر ايفاى نقش زنان وجود دارد و آنان را از مشاركت در كارهايى كه مردان انجام مى‌دهند و مسؤوليّتهايى كه بر دوش مى‌كشند، باز مى‌دارد. در اينجا برخى از اين مشكلات را بيان مى‌كنيم:

1- فشار درونى و اجتماعى‌

زنان در برخى از كارها گهگاهى شركت مى‌كنند، ولى جمود، ترس و احساس نكردن كامل مسؤوليّت بر آنان فشار مى‌آورد... و حالت آنان دراين حال مانند انسانى است كه مى‌خواهد به يك بلندى صعود كند و همراه خود بار سنگينى دارد، كه از يك جهت مى‌خواهد بالا برود و از