انسان خردمند داراى قدرتى است كه بهوسيله آن مىتواند جايگاه خويش
را در عرصههاى مختلف زندگى مشخص كند ودامنه ضعف و قوّتايمان خود رابشناسد، وسيله
سنجش اين امور نماز او مىباشد، پاكى واحساس فروتنى و تواضع نسبت به خداوند در
هنگام نماز نويد بخش سلامتى ايمان انسان است، آمادگى براى نماز با قلبى سرشار از
شور و شوق در هنگام شنيدن «حىّ على الصلاة» مؤذّن نشانهاى است براى شناخت نيروى
ايمان و راهيابى آن بهقلب انسان. عكس اين موضوع نيز صحيح است، عدم نشاط در لبّيك
گفتن به نداى پروردگار علامتىاست بر راه نيافتنايمان در روح. همچنين از
نشانههاى سستى ايمان و عدم نفوذ آن در وجود انسان، اداى نماز تنها بهعنوان يك
وظيفه كه انسان مجبور به آن است، مىباشد، سجده و ركوع بدون فروتنى وتواضع
مانندنماز آناعرابى است كه درمسجد نماز مىخواند و پيامبر و يارانش تماشاگر او
بودند، پيامبر صلى الله عليه و آله در حالى كه از نماز خواندن آن مرد عرب متعجب
شده بود، فرمود: «مانند نوك زدن كلاغ