عبادت حضرت زهرا عليها السلام‌

نمازش، نشانه توجّه كامل به‌پروردگار، فروتنى و تواضع و اقرار به‌بندگى اوست.

حضرت زهرا عليها السلام چنان است كه امام حسن عليه السلام درباره‌اش مى‌فرمايد: مادرم را ديدم در حالى كه تمام شب را در محراب عبادت بود و پيوسته به‌ركوع و سجده مى‌رفت تا اينكه نشانه صبح آشكار گرديد، در آن هنگام شنيدم كه براى مردان و زنان مؤمن بسيار دعا كرده و آنها را ياد مى‌كند، و براى خود چيزى از خدا نمى‌خواهد، به او گفتم: مادر، چرا براى خود مانند ديگران دعا نمى‌كنى، و او فرمود: پسرم، اول همسايه و پس از آن اهل خانه. [1]

در دل شبها و هنگام سحر، براى شيعيان و دوستان خود دعا مى‌كرد، چون ايشان مفهوم انسانيت را با خلق و خوى خود مجسم ساخت بود، حضرت زهرا عليها السلام پيشواى ما، سرور تمام زنان جهان و الگوى مردان و زنان مؤمن مى‌باشد.

اين رفتار تجلّى يافته در نماز و مستحبات نمونه‌اى است كه دوستدار آن‌حضرت بايد از آن پيروى كند، زيرا نماز شاخصه مؤمن ومعراج او و پيوندى بين بنده و پروردگارش مى‌باشد، خداوند بلند مرتبه در قرآن مى‌فرمايد: (وَأَقِمِ الصَّلَاةَ لِذِكْرِي) [2].

[1] - «بحارالانوار»، ج 43، ص 81.

[2] - سوره طه، آيه 14.