اندرزهاى درخشان‌

مذهب اهل بيت عليهم السلام در روزگار امام هادى به مرحله پختگى رسيده بود امّا خطر تند روى كه از طريق فرهنگهاى وارداتى از سوى شرق در عمق جان برخى از مسلمانان نفوذ يافته بود، نيازمند نيرويى ايمانى براى پاسخ به اين خطر بود تا مبادا به خاطر تبليغ دشمنان و بويژه خلفاى عبّاسى كه جايگاه ائمه را نمى‌شناختند و آنان و يا هواخواهانشان را متهم به غلوّ مى‌كردند روح معنويت در مردم كاستى بگيرد. نياز ديگر مذهب اهل بيت اين بود كه محتاج متون جامعى بود تا به منزله درسهاى توجيهى باشد كه بدون افزونى و كاستى اصول عقايد را در بر گيرد. از اين روست كه زيارت جامعه كه از امام هادى عليه السلام نقل شده، از ناحيه آن‌حضرت مطرح مى‌شود.

در اين زيارت ائمه عليهم السلام به دور از هر گونه غلوّ و در همان جايگاه حقيقى خود، معرفى و باز شناخته شده‌اند.

بگذاريد در برخى از كلمات نورانى اين زيارت كه مى‌تواند بهترين وسيله براى تحكيم مهر و محبّت ائمه در دل ما باشد، تدّبر كنيم. اين محبّت و مهر در واقع امتداد محبّت مؤمن به پروردگارش محسوب مى‌شود و به هيچ وجه جايگزين آن نيست: