بدنش جدا شد. از دانشمند بزرگ ابن بابويه نقل است كه گفت: معتمد به آن‌حضرت زهر داد و او را شهيد كرد!

مسعودى مى‌نويسد: چون آن‌حضرت از دنيا رفت، جمله بنى هاشم از آل طالب و آل عبّاس و بسيارى از شيعيان، در خانه‌اش گرد آمدند. از بالاى خانه درى گشوده شد و خدمتكارى سياه بيرون آمد و از پس وى ابو محمّد حسن عسكرى سر برهنه و جامه چاك داده، خارج شد. صورتش كاملًا به پدرش شباهت داشت.

مسعودى همچنين مى‌افزايد: خانه مثل بازار پر از سر و صدا بود. امّا همين كه او بيرون آمد و نشست، مردم لب ازگفتگو بستند و ديگر جز صداى عطسه و سرفه چيزى نمى‌شنيديم.

وى گويد: روزى كه امام هادى عليه السلام به شهادت رسيد، شهر سُرّمن رأى يكپارچه غرق شيون و فغان شد. [1]

از عبارت مسعودى چنين بر مى‌آيد كه شهادت امام دهم در روزگار حكومت معتمد كه آغاز آن سال 256 ه بوده، اتفاق افتاده است. زيرا برادرش الموفق كه همه كاره حكومت معتمد بود، بر جنازه امام حاضر مى‌شود. مسعودى در اين باره گفته است: ابو احمد الموفق، به طرف او (امام حسن عسكرى) رفت و با وى معانقه كرد و سپس گفت: پسر عمو خوش آمدى. [2]