تو را به خاطر دين و ايمانت دوست ندارند، بلكه تو را به خاطر دنيا دوست دارند تا نصيبى از تو بدانها برسد. شمشير و پول هم كه در دست توست، بنابر اين سخن حسن چندان تأثيرى در آنها ندارد. [1]

حركت به سوى مدينه‌

امام حسن مجتبى چند ماهى در كوفه اقامت گزيد و سپس از آن ديار رخت بركشيد. با رفتن امام از كوفه، خير نيز از آن شهر كوچ كرد. در همان روزهايى كه آن‌حضرت از كوفه بيرون رفت، طاعون سختى در آن شهر شيوع يافت و شمار بسيارى از كوفيان و حتّى والى آن شهر، وليد بن مغيره، در اثر ابتلا به بيمارى طاعون از دنيا رفتند.

چون امام حسن عليه السلام به مدينه رسيد، مردم مدينه به گرمى از آن‌حضرت استقبال كردند. امام در آن ديار بر ضدّ معاويه و توطئه‌هايش عليه مسلمانان، به جنگ سرد متوسّل شد. تا آنجا كه پس از يك سال به شام، پايتخت خلافت اسلامى در آن روز رفت و در آنجا مردم را به نهضتى كه براى به ثمر رساندن آن خلق شده و براى آن قيام كرده و با آن زندگى كرده بود، يعنى احقاق حقّ و نابودى باطل، دعوت كرد.

امام حسن در اين مسافرت تبليغى به مردم شام تفهيم كرد كه معاويه با اين تبليغات گمراه كننده، براى خلافت و رهبرى مسلمانان شايستگى ندارد و مى‌خواهد مردم را به همان جاهليّت روزگار پدرش باز گرداند