امّا بعد، سپاس خداى‌را كه شما را از دشمنان كفايت كرد و ياران كژرو و تفرقه انداز را واگذاشت. نامه‌هاى بزرگان و سران آنان (كوفيان) به دست ما رسيده كه در آنها از ما براى خود و خانواده هايشان امنيت مى‌طلبند.

پس چون نامه‌ام به دست شما مى‌رسد با نيرو و سپاه خود حركت كنيد.

اينك به شكر خدا به انتقام خود رسيديد و آرزوى خود را يافتيد. خداوند متجاوزان و ستمگران را هدايت كند.

و السلام عليكم و رحمة اللَّه و بركاته. [1]

حتى اگر خوارج نيز امام حسن عليه السلام را بر ضدّ معاويه يارى مى‌دادند، امّا آنها هم سرانجام جز خرابى به بار نمى‌آوردند، زيرا آنان همان گونه كه به معاويه اعتقادى نداشتند به وى هم معتقد نبودند.

اينك نگاهى به خانه على عليه السلام مى‌افكنيم تا ببينيم كه چگونه پرتو درخشان امام در آنجا به خاموشى مى‌گرايد. پس از وفات آن‌حضرت، خانواده‌اش وى را پنهانى به پشت غرىّ- منطقه‌اى نزديك كوفه- بردند تا پيكرش را در آنجا به خاك سپارند. آنان از ناحيه خوارج بسيار بيم داشتند. آنان مى ترسيدند كه مبادا خوارج مرقد آن‌حضرت را بشناسند و به انتقام يار همكيش خود «ابن ملجم» كه پيكرش سوازنده شد، قبر را