مستقيمى دارد. در ميان فرزندان ابو طالب، بهترين و برترين خانه‌ها براى پديد آمدن انسان كامل، همين خانه بود، زيرا هر كودكى كه در اين خانه زاده مى‌شد، از دو طرف با عبدالمطلّب نسبت داشت. از يك طرف از سوى على بن ابى طالب و از طرف ديگر از سوى فاطمه دختر محمّد بن عبداللَّه بن عبدالمطلّب. همان طور كه على عليه السلام خود نيز از دو سوى به هاشم منسوب بود.

ما در اينجا در صدد بيان مناقب و فضايل هاشم و بويژه خاندان عبدالمطلّب در ميان آنان نيستيم كه فضايل و مناقب وى بسيار و فراوان است، بلكه همين مقدار كافى است كه بدانيم رسول گرامى اسلام، محمّد بن عبداللَّه صلى الله عليه و آله و جانشين بزرگوار آن‌حضرت، امام على عليه السلام، از همين خانواده برخاسته‌اند.

بر حسب كشفيات علم ژنتيك، تأثير، گاه از سوى پدر است كه در اين حالت، تمام ويژگيها و صفات پدر به كودك منتقل مى‌شود و گاهى نيز كودك از سوى مادر، كه در مورد امام حسن اين قسم اخير تحقّق يافت. در شخصيّت امام حسن نشانه‌هاى مادرش هويدا بود و بدين ترتيب خود منعكس كننده صفات پدر بزرگوار آن‌حضرت يعنى پيامبر صلى الله عليه و آله بود. از اين رو امام حسن بيشتر از آن كه شبيه امام على باشد به پيامبر شباهت بسيار داشت و بدين خاطر بارها پيامبر خود نيز فرموده بود:

«حسن از من و حسين از على است».

شايد بتوان با نگرش بر حوادثى كه پس از رسول گرامى اسلام رخ داده است اين حديث را به گونه‌اى ديگر هم تفسير كرد. و ماهيّت شرايطى كه‌