ديگر، پيامبر همواره در آن حضور مى‌يافته، و پس از رسالتش نيز آن را تمجيد كرده است. آن‌حضرت درباره اين پيمان مى‌فرمود: «با عموهاى خود در خانه عبداللَّه بن جدعان شاهد انعقاد اين پيمان بودم، من اين پيمان را با شتران سرخ موى هم عوض نخواهم كرد. و اگر در زمان اسلام هم بدين پيمان فراخوانده مى‌شدم، بازهم بدان پاسخ مى‌گفتم».

امين و دانا

چون مكّيان بر برتريهاى اخلاقى و بزرگواريهاى معنوى آن‌حضرت واقف شدند، وى را بر كارهاى خود امين شمردند وامانتهاى خود را به او سپردندو او را محرم اسرار خود دانستند و در مسايل مهم خويش باوى به مشورت نشستند. محمّد در ميان آنان به فردى امين، راستگو و دانا مشهور بود. درباره كفيل وى، ابوطالب، نيز بايد بدانيم كه پيامبر نسبت به او وفا دار بود و در حقّ او نيك مى‌كرد. ابوطالب مردى تنگدست و عيالمند بود. از آنجا كه وى مسئوليّت سنگين رياست بنى هاشم را برعهده داشت پيش از هر چيز به مال نيازمند بود و با اين حال درآمد اندكى داشت. به اين سبب پيامبر از اوان كودكى در اين انديشه بود كه كارى انتخاب كند تا اندكى از بار سنگين مسئوليّت كفالت ابوطالب بكاهد. از اين رو به شبانى روى آورد كارى كه در شأن كودكان عرب در مكّه بود. با اين تفاوت كه وى با اين كار شايستگيهاى لازم را براى به دوش گرفتن بار سنگين رسالت را نيز كسب مى‌كرد. چراكه خداوند هيچ‌