شرط تحقق نمى‌يابد.

شارع مقدس به هدف آسان‌گيرى ووسعت بر مردم براى تحقق اين شرط دو حد عرفى قائل شده كه عبارتند از:

شير خوردن يك شبانه روز يا پانزده بار پى در پى شير بخورد.

الف- شير خوارگى يك شبانه روز:

اگر كودكى از نيمروز جمعه تا ظهر روز شنبه از پستان يك زن شير بخورد آن زن مادر رضاعى او مى گردد به شرط آن كه غذاى طفل در اين مدت تنها شير او باشد، اما اگر از شير يا خوراك ديگرى تغذيه كرد به گونه اى كه- به واسطه آن- استخوانش استوار گشت يا گوشت بر او روييد وخون در او پديد آمد كفايت نمى كند.

آرى، غذاى اندك زيانى نمى‌رساند.

واگر كودك در طول اين مدت مريض باشد يا زن شيرده آنقدر كم شير باشد كه شير او نه گوشتى را بروياند ونه خونى را پديد آورد ايجاد محرميت دور به نظر مى رسد وپيمودن راه احتياط در چنين موردى بهتر است.

ب- شير خوارگى پانزده باره:

هرگاه شمار شير دادن به پانزده رسيد اين شير گوشت مى‌روياند وخون پديد مى آورد، اما اگر ده بار شير دادن توانست استخوانى را استوار گرداند يا گوشتى را بروياند يا خونى را پديد آورد ظاهراً كفايت مى كند ودر غير اينصورت خير.

وبراى هر يك بار شير دادن شروطى وجود دارد بدين شرح: