اين شير موجب محرميت او نمى‌شود وبر پايه احاديث رسيده پيوندى را به وجود نمى‌آورد، ولى احتياط آن است كه از ازدواج با آن كه اصطلاحاً مادر رضاعى يا خواهر رضاعى ناميده مى‌شود پرهيز گردد.

ب- اگر زنى- والعياذ باللَّه- زنا داد وحامله شد ووضع حمل كرد وسپس كودكى را با شير خود تغذيه كرد، اين شير موجب محرميت او نمى‌گردد وبر حسب نظر مشهور فقهاء، واحتياط آن است كه مانند مسأله پيشين پرهيز شود.

ج- اگر مردى با زنى به گمان اين كه همسر اوست نزديكى كند- كه در اصطلاح فقهى شبهه ناميده مى‌شود- وآن زن حامله شود وطفلى به دنيا آورد، فراگيرى محرميت با اين شير، موافق احتياط است.

د- اگر زن حامله‌اى طلاق داده شود وسپس وضع حمل كند وكودكى را شير دهد موجب محرميت مى‌شود، زيرا اين شير به واسطه ازدواج صحيح پديد آمده است.

ه- اگر زن حامله‌اى طلاق داده شود وسپس وضع حمل كند ودوباره به عقد مرد ديگرى در آيد وكودكى را شير دهد، محرميت پديد مى‌آيد، ولى صاحب شير همسر اول اوست، بنابراين همسر اول پدر رضاعى آن كودك به شمار مى‌آيد نه همسر دوم زن، مگر آن كه از نو حامله شود وشير اول قطع گردد ودوباره شير در سينه او پديد آيد كه فقها گفته‌اند: اين شير از آن شوهر دوم است واو پدر رضاعى كودك است نه شوهر اول.

اگر ما از نظر علمى امكان يافتيم منشأ شير را شناسايى كنيم ودريابيم كه آيا اين شير از حاملگى اول است يا دوم بايد به علم عمل‌