يك وقت هر دو را به زنى گيرند) مگر آنچه پيش از نزول اين حكم (در عصر جاهليت) اتفاق افتاده است، كه خدا از آن درگذشت، زيرا خداوند در حق بندگان بخشنده ومهربان است.»

بينشهاى وحى‌

الف- شريعت اسلام گروهى از زنان را بر مردان حرام گردانيده كه از آن جمله است مادر رضاعى وخواهر رضاعى. اين تحريم در سياق بيان محارم نسبى همچون مادر وخواهر آمده است كه دلالت بر آن دارد كه خويشاوندى رضاع وشير دادن همچون خويشاوندى نسب است، بنابر اين آنچه به وسيله خويشاوندى نسبى حرام مى‌شود، به واسطه خويشاوندى رضاعى نيز حرام مى‌گردد.

ب- اين بيان قرآنى كه مى‌فرمايد: (وَأُمَّهَاتُكُمُ الَّلاتِي أَرْضَعْنَكُمْ) «مادران رضاعى شما» و (وَأَخَوَاتُكُم مِنَ الرَّضَاعَةِ) «وخواهران رضاعى شما»، گواه عدم انتشار حرمت است مگر پس از آن كه زن شيرده مادر گردد ودختر او خواهر كودك شير خوار، وچنين نمى‌شود مگر پس از آن كه جسم او از شير اين زن رشد كند، وچنان كه در حديث شريف آمده است استخوان او محكم وگوشت او برويد واين، پس از ده بار شير دادن يا بيشتر يا پس از يك شبانه روز شير خوارگى تحقق مى‌يابد.

ج- هرگاه زن شيرده مادر گردد، مادر بزرگ فرزند شير خواره، وعمه برادر زاده او، وخاله خواهر زاده او نيز مى‌گردد، چنانكه شوهر او نيز براى اين طفل پدر رضاعى مى شود ودليل اين فراگيرى اين سخن خداوند است كه (وَأَخَوَاتُكُم مِنَ الرَّضَاعَةِ) وخواهران رضاعى‌