5- ازدواج، سنّتى الهى‌

قرآن كريم:

1- (وَأَنكِحُوا الْأَيَامَى‌ مِنكُمْ وَالصَّالِحِينَ مِنْ عِبَادِكُمْ وَإِمَائِكُمْ إِن يَكُونُوا فُقَرَاءَ يُغْنِهِمُ اللَّهُ مِن فَضْلِهِ وَاللَّهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ) [1]

«بايد مردان بى زن وزنان بى شوهر وبندگان وكنيزان صالح وشايسته خود را همسر دهيد، اگر بينوا باشند خدا به كرم ولطف خود توانگرشان خواهد ساخت كه خدا رحمتش وسيع (ونامتناهى، وبه احوال بندگان) آگاه است.»

2- (وَمِنْ آيَاتِهِ أَنْ خَلَقَ لَكُم مِنْ أَنفُسِكُمْ أَزْوَاجاً لِّتَسْكُنُوا إِلَيْهَا وَجَعَلَ بَيْنَكُم مَوَدَّةً وَرَحْمَةً إِنَّ فِي ذلِكَ لَآيَاتٍ لِقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ) [2]

«و از نشانه‌هاى او اينكه همسرانى از جنس خودتان براى شما آفريد تا در كنار آنان آرامش بيابيد، و در ميانتان مودّت و رحمت قرار داد؛ در اين، نشانه‌هايى است براى گروهى كه تفكّر مى‌كنند.»