است كه تنها به زنى بنگرد كه نيّت ازدواج با او را دارد، اما نگاه كردن به زنان به منظور گزيدن يكى از آنها براى ازدواج بنا به احتياط جايز نيست، كما اينكه جواز نگاه كردن مشروط به اين است كه مرد قبلًا او را نشناسد، واز اوصاف او- بطورى كه او را از نگاه كردن كاملًا بى نياز كند- شناختى نداشته باشد.

2- جواز نگاه كردن به ديگر اعضاى زن، جز زيبائى‌هاى او و جز نگاه كردن از پس جامه‌اى نازك براى شناخت ابعاد اندام او، بعيد به نظر مى‌رسد، و احتياط آن است كه از زن اجازه گرفته شود، ومرد نبايد بدون آگاهى واجازه زن به اعضاى دلرباى او بنگرد، بويژه اگر نگاه كردن موجب هتك زن يا دزدانه نگريستن به او مى شود، زيرا زيبائى‌هاى وى از حقوق اوست وتصرّف در حقوق ديگرى بدون اجازه او جايز نيست.

3- نگاه كردن به چنين زنى بايد به دور از قصد لذت جوئى باشد.

4- اگر با نگاه اول به زن آگاهى لازم به دست نيامد مى‌تواند نگاه را تكرار كرد.