2- جايز است به محرمهاى نسبى يا رضاعى ياسببى نگريست مشروط بر آن كه محرميت سببى بر اساس ازدواج شرعى باشد.

3- نگاه كردن به زنان اهل كتاب، بلكه مطلق زنان كافر جايز است، به شرط عدم لذت جويى وبا اطمينان از عدم افتادن در عمل حرام ولى احوط آن است كه در نگاه كردن به مقدارى بسنده شود كه معمولًا آنها را نمى پوشانند. وبه نظر مى رسد با اين كيفيت اشكالى ندارد به زنان باديه نشين وروستا نشين ونيز زنانى كه توجهى به نهى از منكر نمى‌كنند نگريست.

ب- موارد جواز نگاه ولمس كردن‌

حديث شريف:

1- از امام جعفر صادق عليه السلام در حديثى آمده است كه فرمود: بر چشم فرض است كه به آنچه خداوند برآن حرام كرده است ننگرد واز آنچه خدا باز داشته روى برتابد واين همان وظيفه ايمانى اوست.

خداوند مى‌فرمايد: (قُل لِّلْمُؤْمِنِينَ يَغُضُّوا مِنْ أَبْصَارِهِمْ وَيَحْفَظُوا فُرُوجَهُمْ) «به مردان مؤمن بگو كه چشمان خويش را (از نگاه ناروا) ببندند، وشرمگاه خود را محفوظ دارند». پس خداوند مؤمنان را بازداشته از اين كه به شرمگاه يكديگر نظر كنند يا مردى به شرمگاه برادر خويش بنگرد وبايد شرمگاه خويش را از اينكه برادرش بدان نظر كند حفظ كند ونيز فرموده: (وَقُل لِّلْمُؤْمِنَاتِ يَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصَارِهِنَّ وَيَحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ) «وبه زنان مؤمن بگو كه چشمان خويش را (از نگاه ناروا) ببندند، وشرمگاه خود را محفوظ دارند.»