حديث شريف:

1- در صحيح فضيل آمده است كه از امام صادق عليه السلام پيرامون دو ساعد زن پرسيدم كه آيا آنها از زينت محسوب مى شوند كه در اين فرموده خداوند به آن اشاره شده است: (وَلَا يُبْدِينَ زِينَتَهُنَّ إِلَّا لِبُعُولَتِهِنَّ) «زنان مؤمن زينت خود را آشكار نكنند مگر براى شوهران خود..؟»

حضرت عليه السلام فرمود: آرى.. وهر آنچه زير وپائين‌تر از مقنعه است زينت است، وهر آنچه جز مچ دست است كه دستبند بر آن مى بندند زينت است. [1]

2- در موثق زراره از ابو عبد اللَّه عليه السلام پيرامون اين سخن خداوند:

(إِلَّا مَا ظَهَرَ مِنْهَا) جز آن مقدار «از زينت كه ظاهر است». آمده است كه فرموده: (مقصود از زينت ظاهر سرمه وانگشترى است). [2]

3- نيز حضرت عليه السلام مى فرمايد: (نگاه اول از تو، ونگاه دوم به زيان تو، ونگاه سوم نابودى تو در آن است). [3]

تفصيل احكام:

1- جايز نيست مردى در غير ضرورت به زنى بيگانه نگاه كند مگر در حد متعارف (صورت ودست) مشروط به اينكه توأم بالذت وريبه (يعنى ترس از افتادن در عمل حرام) نباشد.