كند همانطور كه براى طفل غير بالغ جايز است.

واز اين سخن خداوند كه مى‌فرمايد:

(وَإِذَا بَلَغَ الْأَطْفَالُ مِنكُمُ الْحُلُمَ فَلْيَسْتَأْذِنُوا كَمَا اسْتَأْذَنَ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ كَذلِكَ يُبَيِّنُ اللَّهُ لَكُمْ آيَاتِه وَاللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ) [1]

«وهنگامى كه اطفال شما به سن بلوغ مى‌رسند بايد (در همه اوقات) اجازه بگيرند، همان گونه كه اشخاصى كه قبل از آنها بودند اجازه مى‌گرفتند، اين گونه خداوند آياتش را براى شما تبيين مى كند وخداوند عالم وحكيم است.»

از اين سخن خداوند چنين در مى‌يابيم كه آن كودكى بايد اجازه بگيرد كه به سن تمييز يعنى سنى كه بتواند خوب وبد را از هم تشخيص دهد رسيده باشد.

در حديثى حلبى از امام صادق عليه السلام روايت كرده كه به حضرت عرض كردم: آيا مرد بايد هنگام ورود بر پدرش اجازه بگيرد؟

حضرت فرمود: آرى.. من در حالى از پدرم اجازه مى‌گرفتم كه مادرم نزد او نبود، بلكه زن پدرم در كنار او به سر مى‌برد. مادرم مرده بود در حالى كه من نوجوان بودم وشايد در خلوتگاهشان چيزى بود كه دوست نداشتم كه آنان را در آن حال بطور ناگهانى ببينم وآنها نيز اين كار را از من ناپسند مى داشتند، پس دريافتم در اين هنگام گفتن سلام (به صداى بلند) بهتر ونيكوتر است. [2]