جنسى مى‌خورند) حق دارند چهار ماه انتظار كشند، اگر (در اين فرصت) تصميم به بازگشت گرفتند، خداوند آمرزنده ومهربان است* واگر تصميم به جدايى وطلاق گرفتند (آن هم با شرايطش، مانعى ندارد) خداوند شنوا وداناست.»

هنگامى كه شوهر سوگند مى‌خورد با زنش همبستر نشود (به اين سوگند ايلاء گفته مى‌شود)، اگر اين سخن را از روى آگاهى بر زبان آورد، نبايد حق همسرش را در همخوابى ضايع گرداند، وبدين ترتيب به او چهار ماه فرصت داده مى‌شود وسپس بايد برگزيند: يا كفاره سوگند وهمبستر شدن با همسر يا طلاق او.

وما از اين آيه ضرورت اداى حق همسر را در همخوابى ولو هر چهار ماه يك بار در مى يابيم.

4- (الَّذِينَ يُظَاهِرُونَ مِنكُم مِن نِسَائِهِم مَا هُنَّ أُمَّهَاتِهِمْ إِنْ أُمَّهَاتُهُمْ إِلَّا اللّائِي وَلَدْنَهُمْ وَإِنَّهُمْ لَيَقُولُونَ مُنكَراً مِنَ الْقَوْلِ وَزُوراً وَإِنَّ اللَّهَ لَعَفُوٌّ غَفُورٌ* وَالَّذِينَ يُظَاهِرُونَ مِن نِسَائِهِمْ ثُمَّ يَعُودُونَ لِمَا قَالُوا فَتَحْرِيرُ رَقَبَةٍ مِن قَبْلِ أَن يَتَمَاسَّا ذلِكُمْ تُوعَظُونَ بِهِ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرٌ) [1]

«كسانى از شما كه نسبت به همسرانشان ظهار مى‌كنند (ومن گويند تو نسبت به من به منزله مادرم هستى) آنان هرگز مادرانشان نيستند، مادرانشان تنها كسانى هستند كه آنها را به دنيا آورده‌اند، آنها سخنى زشت وباطل مى‌گويند، وخداوند بخشنده وآمرزنده است* وكسانى كه همسران خود را ظهار مى‌كنند، سپس از گفته خود باز مى‌گردند، بايد پيش از آميزش جنسى آنها باهم، برده‌اى را آزاد كنند اين دستورى است كه به‌