وگوارايتان خواهد بود.»

از اين آيه به دست مى‌آيد كه نشانه صداقت مرد در عقد ازدواج همان مهرى است كه چونان هديه‌اى به همسرش مى‌دهد، وجايز نيست آن را باز ستاند مگر با خشنودى همسرش، كه خود دلالت بر مودت ميان آن دو دارد، وتنها در اين حالت است كه مرد با گوارايى مهر را مى‌خورد، زيرا مالى است حلال وبيانى است از وفادارى زن نسبت به شوهرش.

3- (وَأَنكِحُوا الْأَيَامَى‌ مِنكُمْ وَالصَّالِحِينَ مِنْ عِبَادِكُمْ وَإِمَائِكُمْ إِن يَكُونُوا فُقَرَاءَ يُغْنِهِمُ اللَّهُ مِن فَضْلِهِ وَاللَّهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ) [1]

«ومردان وزنان بى همسر را همسر دهيد، وهمچنين غلامان وكنيزان صالح ودرستكارتان را، اگر فقير وتنگدست باشند خداوند آنها را از فضل خود بى نياز مى‌سازد، خداوند واسع وعليم است.»

بينشهايى كه از اين آيه به دست مى‌آيد چنين است:

الف- شايسته است در راه تزويج جوانان مجرد آزاد وبردگان وكنيزان شايسته، كوشيد.

ب- ازدواج موجب جلب رزق وروزى است وآدمى نبايد به علّت هراس تهيدستى از آن روى برتابد، زيرا خداوند وعده داده است انسانى را كه ازدواج كرده از فضل خود بى نياز سازد، ورحمت وبخشش خداوند بسى گسترده است ومى داند چه كسى از بندگانش به فضل او نياز دارد.

4- (الطَّلَاقُ مَرَّتَانِ فَإِمْسَاكٌ بِمَعْرُوفٍ أَوْ تَسْرِيحٌ بِإِحْسَانٍ وَلَا يَحِلُّ لَكُمْ أَن‌