بَعْضُكُم مِن بَعْضٍ‌...) [1].

«پس پروردگارشان دعايشان را اجابت فرمود كه: من عمل هيچ كسى از شما را چه زن وچه مرد ضايع نمى‌كنم، بعض از شما از بعض ديگر تولد يافته‌اند.»

از اين آيه وجز آن در مى‌يابيم كه دين خدا در احكام مربوط به آخرت ميان مرد وزن تفاوتى نمى‌نهد، وخداوند به هر كس آن دهد كه به دست آورده است، واين سنت الهى (مسؤوليت كامل) بايد اساس همه احكامى باشد كه براى زن وضع مى شود. زن در تصميم‌گيرى ومسؤوليتهاى خود مستقل است (مگر در مرزها وحدودى كه شرع مقدس آن را معين كرده).

5- (وَمَا لَكُمْ لَاتُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَالْمُسْتَضْعَفِينَ مِنَ الرِّجَالِ وَالنِّسَاءِ وَالْوِلْدَانِ الَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا أَخْرِجْنَا مِنْ هذِهِ الْقَرْيَةِ الظَّالِمِ أَهْلُهَا وَاجْعَل لَنَا مِن لَدُنْكَ وَلِيّاً وَاجْعَلْ لَنَا مِن لَدُنكَ نَصِيراً) [2]

«چرا در راه خدا جهاد نمى‌كنيد، وبراى جمعى ناتوان از مرد وزن وكودك شما (كه در مكه اسير ظلم كفارند) آنان كه دايم مى‌گويند: بار خدايا، ما را از اين شهرى كه مردمش ستمكارند بيرون آر، واز جانب خود براى ما نگهدار وياورى فرست.»

وبدين ترتيب خداوند در راه نجات زنان ودفاع از زندگى وآزادى وكرامت آنها فرمان به ستيز وجهاد مى‌دهد.