احكام شرط در متعه‌

حديث شريف:

1- ابن بكير به نقل از امام جعفر صادق عليه السلام مى‌گويد:

«اگر شرايط متعه را بر زن عرضه كردى و او بدان تن داد وتزويج را ايجاب كرد، شرط اول خود را پس از نكاح به او عرضه كن، اگر آن را پذيرفت كه شرط جايز است واگر آن را نپذيرفت، پس شرطى كه قبل از نكاح بوده بر او روا نيست.» [1]

2- احمد بن محمد بن ابو نصر از امام صادق عليه السلام روايت مى‌كند كه فرمود: «در نكاح متعه، هم ارث هست وهم نيست، اگر شرط كردى هست والّا خير.» [2]

تفصيل احكام:

1- هر شرطى كه در عقد متعه بدان تصريح شود، يا باشناخت دو طرف، عقد بر آن استوار گردد الزامى خواهد بود، اما سخنانى كه پيش از عقد ميان آن دو جريان مى‌يابد، وگاهى وعده هاى فريب دهنده در آن است اگر در عقد مورد توافق طرفين قرار نگيرد الزامى نخواهد بود.

2- جايز است دو طرف وقت ملاقات را مشخص كنند، كه شب باشد يا روز ويا حتى ساعت مشخصى، واگر عدم مباشرت جنسى را شرط كنند يا تعداد دفعات را به طور هفتگى مشخص سازند يا