اولى هستى.» [1]

15- از احول نقل شده است كه گفت از ابو عبد اللَّه پرسيدم:

كمترين مالى كه آدمى مى‌تواند با آن متعه كند چقدر است؟

حضرت عليه السلام فرمود: «يك مشت گندم، وبه زن مى‌گويد: تو را به عقد متعه خود در مى‌آورم بر اساس كتاب خدا وسنّت پيامبر، نكاح است نه سفاح، به شرط اينكه نه من از تو ارث مى‌برم، ونه تو از من، واز تو فرزندت را مطالبه نكنم، تا مدّت مشخصى، واگر (پس از اتمام مدت) به نظرم آمد (كه تمديد كنم) تو بر من مى‌افزايى، ومن بر تو مى‌افزايم.» [2]

تفصيل احكام:

1- حقيقت نكاح متعه عبارت است از: پيمان طرفينى مرد وزن بر ازدواجى موقت بر پايه مدت مشخص ومهر معلوم.

فقها مى‌گويند بايد اين پيمان وعقد با الفاظ واضحى مثل (زَوَّجْتُكَ) يا (مَتَّعْتُكَ) يا (أَنْكَحْتُكَ) از سوى زن به زبان آورده شود، اما تعابيرى مثل: (ملكتك) و (وهبتك) و (آجرتك نفسى) به نظر فقها جايز نيست.

وقبول از طرف مرد با الفاظ روشنى صورت مى‌پذيرد كه بيانگر رضايت اوست در برابر آنچه زن در عقد ومهر ومدت مقرر مى‌دارد.

وصحيح‌تر آن است كه اظهار عقد، كفايت مى‌كند (وآن در