فرمود: «متعه امروز همچون ديروز نيست. آنها (يعنى زنانى كه متعه مى‌شوند) در آن روز مورد اطمينان بودند (از اينكه باعمل زشت خود را آلوده نمى‌ساختند) ولى امروز به آنها اطمينان نمى‌رود، پس درباره آنها پرس وجو كنيد.» [1]

از اين احاديث به دست مى‌آيد كه سوگند بر ترك متعه صحيح نيست زيرا سوگند است در ترك اطاعت خدا، وبراى كسى كه خدا با ازدواج او را بى نياز كرده بهتر آن است كه به همسر خود بسنده كند مگر هنگامى كه به متعه، نياز احساس كند، اما در صورتى كه وجود متعه غيرت زن را بر بيانگيزد ودر دين او تغييرى پديد آورد بهتر است متعه را ترك كند، ونيز چنين است هنگامى كه از عفت وپاكدامنى زن مورد متعه اطمينان نداشته باشد (بويژه در اين روزگار).

عقد متعه‌

14- ابان بن تغلب مى‌گويد: «به امام صادق عليه السلام عرض كردم:

هرگاه با زنى كه مى‌خواهم او را متعه كنم، خلوت كردم چه بگويم؟

حضرت عليه السلام فرمود: «مى‌گويى با تو ازدواج متعه مى‌كنم بر اساس كتاب خدا وسنت پيامبر در حالى كه نه من از تو ارثى مى‌برم ونه تو از من، براى (فلان مقدار) روز، واگر خواستى مى‌گويى براى (فلان مقدار) سال، با مهر (فلان مقدار) درهم، ومزدى را كه بر آن توافق كرديد خواه كم باشد يا زياد بر زبان مى‌آورى، پس هرگاه زن گفت: آرى، او راضى شده وزن تو خواهد بود وتو از همه مردم به او