ويا رفتار نيك زن او را شوهر دهد واز اين راز مهر سكوت بر لب زند؟

حضرت عليه السلام فرمود: «اگر اين را به شوهر او نگويد وشوهر بعداً بفهمد وبخواهد صداق آن زن را به سبب فريبكارى از سرپرست او بستاند، بايد ولىّ صداق را پس دهد، ومهرى را كه زن گرفته است از آن خود او است به سبب حلال شمردن رابطه جنسى با وى، واگر شوهرش بخواهد با او زندگى كند باكى بر او نيست.» [1]

تفصيل احكام:

1- مرد در صورتى مى‌تواند به سبب معايب فوق الذكر ازدواج را فسخ كند كه قبل از عقد وجود داشته باشد، اما اگر بعد از دخول، يا پس از عقد، حتى اگر پيش از دخول عيبى پديد آيد ديگر حق فسخ ندارد، زيرا از حق طلاق بر خوردار است.

2- اگر كسى كه حق فسخ دارد مبادرت به استفاده از اين حق نكند ديگر حق خيار از او سلب مى‌شود، ومعيار مبادرت براى استفاده از اين حق، همان عرف است. وگرنه سكوت او نشان دهنده رضايت به عقد است.

3- فسخ ازدواج به سبب عيب، طلاق شمرده نمى‌شود ومرد نبايد نصف مهر را به زن بپردازد مگر در عنين بودن مرد (ناتوانى جنسى) كه در اين صورت نيمى از مهر را به زن مى‌پردازد، كما اينكه فسخ يكى از طلاقهاى سه گانه تلقى نمى‌شود.

4- اگر فسخ، پيش از دخول، صورت پذيرد هيچ يك به ديگرى‌