9- على بن حمزه روايت مى‌كند ومى گويد: به ابو الحسن الرضا عليه السلام عرض كردم كه مردى با زنى ازدواج مى‌كند به شرط اينكه مهر او يك خدمتگزار باشد وامام به من فرمود: «خدمتگزارى متوسط.» عرض كردم: اگر خانه‌اى باشد، فرمود: «خانه‌اى متوسط.» [1]

تفصيل احكام:

1- هر چه دو طرف بر آن سازش كنند مى‌تواند در عقد ازدواج به عنوان مهر قرار گيرد.

2- مهر مى‌تواند عين يا منفعت يا حقى باشد، پس اگر زنى را به عقد خود در آورد ومهر او را آموزش قرآن كريم يا فقه قرار داد جايز است.

3- اگر مهر آن باشد كه مرد براى مدتى خود را اجير كند، جايز است اگر منفعتش به آن زن باز گردد. و براى مشخص شدن مهر كافى است كه آن مشاهده شود، مانند: اين قطعه زمين يا اين خرمن گندم يا اين گردنبند طلا.

4- مهر، از نظر كمى يا زيادى، حدى ندارد وبهتر است به قدر مهر السُنّة يعنى پانصد درهم نقره باشد، واگر مردى بخواهد بر آن افزون كند بهتر است كه آن را هديه دهد.

5- اگر مهر را چيزى مجهول قرار دهد (همچون آموزش سوره‌اى از قرآن، بدون آن كه مشخص شود، يا آموزش زبان عربى، يا دادن‌