«اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد شما را حلال نيست كه زنان را به اكراه وجبر به ارث ببريد، وبر زنان سختيگرى وبهانه جويى مكنيد كه قسمتى از آنچه را كه به آنها داده‌ايد باز پس ستانيد مگر آن كه عمل زشتى ومخالفتى از آنها آشكار شود، وبا آنان به نيكويى رفتار كنيد واگر شما را از زنان خوش نيامد، چه بسا چيزها كه شما را از آن خوش نمى‌آيد در حالى كه خدا خير كثيرى در آن نهاده باشد.»

ژرف انديشى در آيات‌

1- از اين آيه كريمه‌ [1] الهام مى‌گيريم كه مهر، همان صداق است واين كه مرد بايد آن را به عنوان هديه وبخشش به همسرش بپردازد ونبايد روزى در پس گرفتن آن طمع كند، زيرا آن يك پيشكش وهديه است وگويى كه برابر ندارد، وخداوند آن را مقرر فرموده است ونبايد داد وستدى مادى تلقى شود.

واينچنين است فرق بين مهر واجرت (در كنيزان ملكى، وزنان صيغه‌اى)، زيرا مهر صداق است كه بايد آن را پيشكش وهديه دانست، در حالى كه اجرت در برابر بضع است.

2- از آيه مباركه‌ [2] مفهومى به دست مى‌آوريم كه اين معنى را آشكارتر مى‌سازد، پس هرگاه مردى به همسرش مهر داد وسپس خواست كه او را طلاق دهد وبا زن ديگرى ازدواج كند جايز نيست مهر را از آن مطالبه كند حتى اگر مقدار مهر فراوان باشد (براى مثال‌