الف- شرايط صيغه عقد

1- ايجاب بايد از سوى زن يا وكيل او با لفظ (نكاح) يا (تزويج) باشد، ودر نكاح دائم لفظ (متعه) نيز كافى است، به شرط آن كه اشاره‌اى شود كه دلالت بر قصد دوام داشته باشد.

سپس، آيا ايجاب وقبول بايد تنها با تلفظ زبانى باشد (يعنى مستقيماً بر زبان آورده شود) يا هرگونه اظهار، مانند امضا بر ورقه عقد هم مى‌تواند كفايت كند؟

پاسخ اين است كه بى شك احتياط آن است كه با لفظ صورت پذيرد.

2- در عقد شرط است كه در صورت امكان- بنابه احتياط مستحب- به زبان عربى ايراد گردد اگرچه، به وسيله وكيل انجام شود.

3- در غير از صورت پيش گفته، مى‌شود عقد را با زبان ديگرى جارى كرد، به شرط آن كه مفهوم نكاح وتزويج را برساند.

4- احتياط، گفتن دو لفظ «ايجاب وقبول» به صيغه فعل ماضى است، ولى صيغه مستقبل وجمله خبريه نيز كفايت مى‌كند، وحتى با جمله‌اى كه ظاهرش امر يا استفهام باشد به شرط آن كه مفاد آن انشاء عقد باشد.

5- احتياط آن است كه ايجاب از سوى زن باشد وقبول از جانب شوهر اگرچه اقوى، جواز عكس است.

چگونگى ايجاب وقبول:

الف- از سوى خود زن واز سوى خود مرد: