حجّ بپردازد.

2- در نايب امور زير شرط است:

اوّل- بلوغ بنابر احوط.

دوم- عقل.

سوم- ايمان (صحّت مذهب).

چهارم- اطمينان به اينكه شخص نايب مى‌تواند مناسك حجّ را بصورت صحيح برگزارد و اگر شخص نايب گيرنده پيش از نايب گرفتن و يا پس از اداى مناسك اطمينان يابد كافى است.

پنجم- آشنا بودن به مناسك واحكام حجّ گرچه با راهنمايى ديگران باشد.

3- اشخاص ناتوان، بيمار و معذورانى كه حجّ بر ايشان واجب گشته، در صورتيكه‌اميدى به‌از ميان‌رفتن عذرشان‌نيست‌واجب مى‌باشدكه‌نايب گيرند.

4- هم جنسى ميان كسى كه نايب مى‌گيرد و شخص نايب شرط نيست پس صحيح است مردى از سوى زن و يا زنى از سوى مرد حجّ گزارد.

5- جايز است مردى كه براى نخستين بار به حجّ مى‌رود از سوى مردى كه تاكنون به حجّ نرفته حجّ گزارد و زنى كه براى نخستين بار به حجّ مى‌رود از سوى زنى كه تاكنون به‌حجّ نرفته حجّ را بجاى‌آورد، ولى احتياطاً جايز نيست زنى كه تاكنون به حجّ نرفته از سوى مردى كه به مكّه مشرّف نشده حجّ را بجاى آورد و مكروه است زنى كه براى نخستين بار به حجّ مى‌رود از سوى مردى كه قبلًا به حجّ رفته، حجّ بگزارد، و همچنان مكروه است نيابت زنى كه براى چندمين بار به حجّ مى‌رود از مردى كه تاكنون به حجّ نرفته است.

6- اگر نايب پس از احرام و پس از دخول در حرم مُرد، از منوب عنه‌