سرانجامى است!»

آيات ياد شده ما را راهنمايى مى‌كند به ضرورت و وجوب ثبات و پايدارى در ميدان جنگ و اينكه پشت كردن به دشمن جايز نيست، مگر اينكه مجاهد بخواهد در يك موقعيّت برتر و بهتر براى جنگ قرار گيرد يا اينكه با گروه ديگرى از جنگجويان همراه شود.

3- (يَاأَيُّهَا النَّبِيُّ حَرِّضِ الْمُؤْمِنِينَ عَلَى الْقِتَالِ إِن يَكُن مِنكُمْ عِشْرُونَ صَابِرُونَ يَغْلِبُوا مِاْئَتَيْنِ وَإِن يَكُن مِنكُمْ مِاْئَةٌ يَغْلِبُوا أَلْفاً مِنَ الَّذِينَ كَفَرُوا بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لَايَفْقَهُونَ* الآنَ خَفَّفَ اللَّهُ عَنكُمْ وَعَلِمَ أَنَّ فِيكُمْ ضَعْفاً فَإِن يَكُن مِنكُم مِائَةٌ صَابِرَةٌ يَغْلِبُوا مِائَتَينِ وَإِن يَكُن مِنكُمْ أَلْفٌ يَغْلِبُوا أَلْفَيْنِ بِإِذْنِ اللَّهِ وَاللَّهُ مَعَ الصَّابِرِينَ) [1].

«اى پيامبر! مؤمنان را به جنگ تشويق كن. هرگاه بيست نفر با استقامت از شما باشند، بر دويست نفر غلبه مى‌كنند و اگر صد نفر باشند، بر هزار نفر از كسانى كه كافر شدند پيروز مى‌گردند، چرا كه آنها گروهى هستند كه نمى‌فهمند* هم اكنون خداوند به شما تخفيف داد و دانست كه در شما ضعفى است بنابراين هرگاه يكصد نفر با استقامت از شما باشند بر دويست نفر پيروز مى‌شوند و اگر يكهزار نفر باشند بر دو هزار نفر به فرمان خدا غلبه خواهند كرد و خدا با صابران است.»

از اين دو آيه استفاده مى‌شود كه در جنگ بايد معادله ضعف و قوّت را در نظر گرفت و هرگاه كه مؤمنان احساس قوّت داشته باشند، در جنگ پايدارى خواهند كرد تا خداوند آنان را پيروز گرداند و دراين حالت گاهى يكى از آنان با ده نفر يا دو نفر يا كمتر و بيشتر مقابله خواهند كرد.

حديث شريف‌

1- حضرت على عليه السلام فرمود: