پايدارى در جنگ‌

قرآن كريم:

1- (يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا لَقِيتُمْ فِئَةً فَاثْبُتُوا وَاذْكُرُوا اللَّهَ كَثِيراً لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ) [1].

«اى كسانيه ايمان آورده‌ايد! هنگاميكه (در ميدان نبرد) با گروهى روبه‌رو مى‌شويد، ثابت قدم و پايدار باشيد و خدا را فراوان ياد كنيد تا رستگار شويد.»

2- (يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا لَقِيتُمُ الَّذِينَ كَفَرُوا زَحْفاً فَلَا تُوَلُّوهُمُ الْأَدْبَارَ* وَمَن يُوَلِّهِمْ يَوْمَئِذٍ دُبُرَهُ إِلَّا مُتَحَرِّفاً لِقِتَالٍ أَوْ مُتَحَيِّزاً إِلى‌ فِئَةٍ فَقَدْ بَاءَ بِغَضَبٍ مِنَ اللَّهِ وَمَأْوَاهُ جَهَنَّمُ وَبِئْسَ الْمَصِيرُ) [2].

«اى كسانيكه ايمان آورده‌ايد! هنگاميكه با انبوه كافران در ميدان نبرد روبه‌رو شويد به آنها پشت نكنيد (و فرار ننماييد). و هركس در آن هنگام به آنها پشت كند- مگر آنكه هدفش كناره‌گيرى از ميدان براى حمله مجدّد و يا به قصد پيوستن به گروهى از مجاهدان بوده باشد- به غضب خدا گرفتار خواهد شد و جايگاه او جهنّم است و چه بد